Op initiatief van Jo Schuren en Michel Savelkoul is Fotoclub De Sluiter gestart in 1980. De eerste tekenen van de vereniging waren er al in april, de officiële vastlegging van de vereniging bij de notaris en de Kamer van Koophandel vond plaats op 5 december 1980. De vereniging startte met 13 leden. Aanvankelijk wat onwennig, maar al gauw, na wat contact met andere fotoclubs uit de omgeving, werd de draai gevonden en werd er meer structuur gebracht in de bijeenkomsten.
Natuurlijk is alle begin moeilijk en dat gold ook voor fotoclub De Sluiter. Aftasten en veel kijken naar andere verenigingen leidde al gauw tot enig succes. De foto’s werden beter en de presentatie werd verzorgder. Er was binnen korte tijd sprake van een ‘echte’ fotoclub. Een heuse expositie kon dus niet uitblijven. Een expositie die toch, zeker naderhand gezien, heel belangrijk is geweest voor de fotoclub. Nieuwe leden kwamen. Nieuwe inzichten staken voorzichtig de kop op.
Een foto uit die beginjaren voor de Clauscentrale van destijds nog de Plem (Provinciale Limburgse ElectriciteitsMaatschappij) in Maasbracht…..
De grote omslag
Deze vond plaats in de jaren 1988 en 1989. Jonge mensen waren lid van de club. Mensen met meer durf en een frisse kijk, zodat de reeds in gang gezette nieuwere ideeën meer kans kregen.
Het experiment
Foto’s met geheel eigen kijk op dingen en zaken kwamen op de plank. Modellenfotografie. Modellen met aangesneden gezichten. Abstracte foto’s. Alles raakte in een stroomversnelling. Natuurlijk was niet iedereen blij met deze ontwikkeling. Toch was er wel het nodige respect en begrip voor de nieuwere inzichten en kijk. Andere standpunten en andere verlichtingsgedachten werden uitgevoerd. Kortom ‘Het Experiment’ kreeg vaste grond onder de voeten. Beelden werden onscherp. Bewegingsonscherpte werd herondekt als middel tot expressie. Onscherpte ontstond opnieuw als uitdrukkingsmiddel. Veel fraais kwam ‘op de plank’.
De revolutie
Natuurlijk bleef e.e.a. niet onopgemerkt voor andere clubs. Er werd naar buiten getreden met het nieuwere werk. De zaal gonsde. De commentaren waren niet van de lucht. De revolutie leek ontketend. DIT KON TOCH NIET ZOMAAR!! Er werden regels overtreden én er ontstonden steeds meer boeiende foto’s en dia’s. Dit alles heeft geresulteerd in geweldige exposities. Exposities van zowel foto’s en diashow in overvloei. Exposities die van zich deden spreken. Diashows in heuse overvloei met schitterende muziek. De betreffende beelden werden zeer nadrukkelijk geselecteerd zodat in der overvloei vele nieuwe boeiende beelden ontstonden. Dit was eigenlijk nog nooit zo vertoond in het Limburgse.
Hoogtepunt
Een hoogtepunt vond plaats in de expositie van 1997. Het protestants kerkje in Stevensweert was als expositieruimte ingericht. Dia’s werden gedraaid in overvloei. Een aparte droomwereld werd gecreëerd. Samen met de muziek ontstond een psychedelische sfeer. Heel apart en boeiend, spannend en intiem. Samen met de foto’s die van uitzonderlijk niveau en klasse waren, werd er een expositie gecreëerd die haar weerga niet had. En dit was niet eenmalig. In november 2005 werd ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van onze club opnieuw een expositie in het protestants kerkje in Stevensweert gehouden. Ook deze keer was de expositie een groot succes.
Fotoclub De Sluiter heeft zich op meerdere manieren laten zien de afgelopen 40 jaar. Zo hebben vele jaren zo’n 40 foto’s in het gemeentehuis gehangen die elk jaar werden gewisseld. Ook heeft meer dan 11 jaar in de plaatselijke bibliotheek een 15-tal foto’s hangen die iedere maand werden gewisseld. De eerste exposities vonden plaats in het toenmalige jeugdhuis. Maar ook in het RK Schippersinternaat (2x), in grote zaal en in de bovenzaal van Zalencentrum/gemeenschapshuis de Spil, in het protestants kerkje (4x, laatste keer in 2010) en in de Kösterie (2013) in Maasbracht.
Het heden
Zo is fotoclub De Sluiter geworden tot een fotoclub die een voortrekkersrol speelt in de vernieuwing en daarmee natuurlijk, hoe kan het anders, naast heel veel waardering ook weerstand ontmoet. Toch is fotoclub De Sluiter niet alleen een club waar alleen ‘moderne’ fotografie wordt bedreven en waar geen waardering zou zijn voor de meer traditionele manier van fotograferen. Fotoclub De Sluiter is een club waar iedereen welkom is. Ieder kan zijn weg gaan. Ieder moet die weg zelf zoeken en vinden. Ieder moet daar de tijd voor nemen. Fotoclub De Sluiter is een club voor iedereen en voor iedereen die geïnteresseerd is in de ander. Voor iedereen die de ander respecteert en vrij laat. Vrij laat in zijn of haar manier van fotograferen. Met die waarden zijn we ooit begonnen en die waarden gelden op dit moment nog steeds.
Logo
Bij de oprichting van de fotoclub werd de navolgende afbeelding van een sluiter uit een analoge camera als logo gebruikt. 
De term “compur” in het logo verwees naar het bedrijf Compur die deze stersluiter had ontwikkeld. De compursluiter werd o.a. in Leica’s, Rolleiflex en Hasselblad camera’s gebruikt. De naam “Compur” is een combinatie van de woorden “Compound” voor de centrale sluiter en het Duitse woord “Uhr” voor de klok. In tegenstelling tot de toen ook gebruikte gordijnsluiters openen deze sluiter in stervorm.
Een analoge tijd met een analoge sluiter. Rond 1997 werd het tijd voor een wat moderner logo. De toenmalige secretaris van de fotoclub (Miel van Montfort) ontwierp het en het logo is sindsdien in gebruik.
De aanpassing van het logo werd als volgt toegelicht…..
“…het oude logo (afbeelding Compur sluiter) werd vervangen. Fotoclub De Sluiter correspondeerde niet meer met die traditionele sluiter. Een nieuw logo kwam. Twee driehoeken tegenover elkaar in een rechthoekig vlak. Geschieden door een dikke witte lijn of vlak. Een diagonaal aflopende sluiter. Twee driehoeken die tegenovergesteld geplaatst zijn. Twee driehoeken die een analogie hebben met de driehoek van de gulden snede. Twee dezelfde driehoeken die aangeven dat er plaats is voor meer dan een stroming, richting of opvatting binnen onze club. Meerdere richtingen of zienswijze, mogelijk tegengesteld aan elkaar, maar binnen één vlak: fotografie. Meerdere richtingen, verschillend van elkaar, maar toch elkaar versterkend binnen het vlak van de fotografie. Twee driehoeken die geschieden door het witte vlak richting geven en via dat witte vlak allen streven naar beter. Iedere manier of zienswijze op haar eigen specifieke invulling en wijze. Maar wel een weg die omhoog gaat…..”.